Tras uns inicios… Rosario Sarmiento
…Mais neste camiño de dualidade, que foi e hoxe segue sendo perfectamente asumido, Pepe Galán 
desenvolvese con grande axilidade.
Nas súas esculturas, utilizando o ferro como material e aplicando tensión e ritmos ondulantes, consegue uns resultados de referencia case arquitectónica, recipientes e contentores que nos falan dun sentido acumulativo da memoria, o externo e interno do ser e a existencia. Ao mesmo tempo na súa obra bidimensional, Galán contando coa tensión que o soporte-tela encerra, aplica o mesmo material que en escultura, o ferro, que na súa dureza e hermetismo é sometido tamén a un xogo de volumes e formas ondulantes.
E esa dualidade de medios segue sendo unha constante nesta exposición individual da Galería Pardo Bazán: medio escultórico e soporte pictórico –agora moito máis grande no seu formato., ferro e plástico, formas angulosas, ondulantes, recias e fortes, grafismos sutís e sobrios sobre a transparencia grisácea e moldeábel.
Galán é escultor, faise coa materia dura, confire as laminas de ferro coas que traballa un xogo de
volumes e formas angulosas, ondulantes, cunha tendencia a organizalos arquitectonicamente nun sentido centrípeto, a penas abertos ao exterior. Sobrias austeras, as esculturas de Galán quizais “falarían” menos se non tivesen xunto a elas o contrapunto da súa obra “pictórica”. En amplos formatos enmarcadas en ferro, o fondo grisáceo e transparente, austero, do plástico enriquécese cunha linguaxe de grafía rotunda, utilizando o po de ferro como unha materia que, grosa ou fina, percorre o soporte con ritmos moi elaborados, que ao mesmo tempo nos producen unha sensación de espontaneidade, de forza e solidez…
Rosario Sarmiento. Catálogo, «Fendas e ancoras no vento»1997.
